خلق هر اثر هنری بی نقص خود به خود یک معجزه است، اما معجزه‌ی گیلین فلین در این اثر فقط خلق رمان نیست. معجزه‌ی او کشف ژانر تازه‌ای در رمان پلیسی است. رمانی که برخلاف دیگر داستان‌های این ژانر روی پای زنی ایستاده و با او پیش می‌رود؛ در حالی‌که تا پیش از این مردان ایفاگر چنین نقش‌هایی در این رمان‌ها بوده اند. فلین توانسته افکار جامعه‌ی امروز را دریابد و زنان را از کنج و حاشیه به بطن داستان بیاورد. او در این کتاب نبض نوین جامعه‌ی جهانی و مسائلی را که دنیای مدرن با آن سروکار دارد یافته و گام‌به‌گام ما را به درون جامعه‌ای می‌برد که در آن نه‌ تنها زنان پوسته‌ی خجالتی خود را رها کرده و به دل اجتماع زده‌اند بلکه به نقش تاثیرگذار رسانه‌ها _دیگر عامل این زبان جهانی_ بر جامعه نیز تاکید می‌شود.

آدم‌های این رمان، نه سیاه‌اند نه سفید، و همین مطلق‌ نبودن خوبی و بدی، باعث خلق عنصر والای غافل‌گیری در اثر شده، عبارت حکیمانه‌ای می‌گوید «از همراهی، مهر پدید می‌آید و از مهر، رنج، چون این رنج را که از مهر برمی‌تابد، نوشیدی، چونان کرگدن ـتنهاـ سفر کن.» این کتاب داستان همین رنج است، رنجی که از عشق برمی‌آید، اما شخصیت‌های آن برای رهایی از این رنج، تنهایی را برنمی‌گزینند، آن‌ها به دل اجتماع قدم می‌گذارند و ما را با بیم و امیدهاشان همراه می‌کنند.

در جامعه ی مدرن امروزی دختر گمشده همان دختری است که مدت‌هاست در ذهن‌ها حضور دارد اما تا به‌حال مجال به قلم کشیده شدن را نیافته بود، اینک فلین است که آینه به دست گرفته و نور آن را به مسائل تازه‌ی جامعه‌ی امروزی باز می‌تاباند، آینه‌ای که در بازتاب آن رنگ خون نیز هویداست.