کتاب کمیک که بانام مجله کمیک نیز شناخته می‌شود، اشاره به محصولات منتشرشده‌ای دارد که شامل هنر کمیک، و تلفیقی از سری تصاویر فکاهی و به شکل پنل‌هایی است که معمولاً با یک توصیف یا روایت کوتاه همراه هستند. این توصیفات معمولاً با شکل بالون که گفتگویی میان شخصیت‌هاست نشان داده می‌شود. مضمون عمده‌ی کمیک‌ها برخورد ابرقهرمان داستان با مشکلات و ضدقهرمان‌ها و شکست دادن آن‌هاست.
کمیک در فرهنگ‌های مختلف دارای تاریخ متفاوتی است. اعتقاد دانشمندان براین است که نخستین کمیک مربوط به دوره ماقبل تاریخ و نقاشی‌های "غار لاسکو" می‌شود. تاریخ کمیک در آمریکا، اروپا و ژاپن به اواسط قرن بیستم برمی‌گردد که در اروپا با کارتون‌های "ردولفه تپفر" در دهه 1830 آغاز شد و سپس با "ماجراهای تن‌تن" و "میلو" در دهه 1920 به اوج خود می‌رسد. در آمریکا اما کمیک در اوایل قرن بیستم و به‌صورت داستان‌هایی در مجلات و روزنامه‌ها پدیدار شد. در ژاپن هم کمیک به قرن سیزدهم بازمی‌گردد که بانام مانگا شناخته شد.
در ایران کمیک با عنوان داستان‌های مصور با مجله کیهان بچه‌ها در دهه 1340 شناخته شد و سپس در سال 1355 نخستین داستان مصور ایرانی که تصویربرداری آن به دست سیروس راد صورت گرفت، بانام رستم‌واسفندیار، توسط کانون پرورشی فکری کودکان‌ونوجوانان منتشر شد. "نه بچه جون" نیز ترجمه‌ای از یک داستان مصور، برگرفته از شعر "نه بچه" چارلز بوکوفسکی است.
کمیک روزنامه‌ای نوعی از کمیک است که در روزنامه‌ها منتشرشده و معمولاً دارای اسلایدهای کمی هستند و دارای شماره‌های مختلف یا دنباله‌دار نیستند. ازجمله معروف‌ترین کمیک‌های روزنامه‌ای "گارفیلد" و "فانتوم" هستند؛ در ایران نیز می‌توان به کمیک‌های "چلچراغ"، "همشهری جوان" و "دوست" اشاره کرد.
کمیک مجله‌ای، به آن دسته از کمیک‌ها گفته می‌شود که هر هفته، ماه یا هرروز منتشرشده و معمولاً تعداد صفحاتشان در حدود 20، 30 صفحه است و دارای دو یا سه شماره هستند. ازاین‌دست کمیک‌های می‌توان به "مارول کمیکس" یا "دی. سی. کمیکس" اشاره کرد و در ایران نیز "مجله گل‌آقا" معروف‌ترین آن است.
کمیک اقتباس‌شده از فیلم ازجمله کمیک‌هایی است که در آن از متن فیلم‌نامه و طراحی صحنه‌ی فیلم استفاده می‌شود که از آن جمله می‌توان به "جانگو رهاشده" اثر تارانتینو، و در ایران به سایت "فیلم‌باز" اشاره کرد.