"عادت می‌کنیم" نوشته‌ی زویا پیرزاد، نویسنده‌ی رمان معروفِ "چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم"، مانند دیگر آثار پیرزاد به چاپ چندم رسیده است. شخصیت‌ها، موقعیت‌ها و مکان‌های رمان را هرروزه در اطراف‌مان می‌بینیم، از نزدیک شاهد رنج‌ها و شادی‌های‌شان هستیم و توصیف دقیقِ این عناصر داستانی است که خواننده را به‌شدت درگیر می‌کند، دنیایش با دنیای رمان یکی شده و با شخصیت‌های آن زندگی می‌کند. این رمان با تاکید ویژه به جایگاه زن، در صدد است تا جهانی متفاوت را توصیف کند. در رمان "عادت می‌کنیم"، زن دیگر آن زنِ از خودگذشته نیست که تمام عمرش را فدای خانوده کند، زنی که تنها در آشپزخانه دیده ‌شود یا تمامِ وظیفه‌ی روزانه‌اش صرف تربیت و تغذیه‌ی فرزندان ‌شود. پیرزاد کلیشه‌های جنسیتی را کنار می‌زند و جنبه‌های دیگری از زن را نشانِ خواننده می‌دهد، زنی پیشرو که از فضای خانه بیرون می‌آید و زمانش صرف کارهای شخصی‌تر می‌شود، زنی که حالا دیگر دغدغه‌هایش متفاوت است، زنی با دنیای متفاوت که با جامعه‌ی اطرافش مدام درحال جنگ است. شخصیت محوریِ داستان آرزوست، زنی که صاحب یک دختر اما مطلقه است، می‌خواهد کمی به‌خودش فکر کند، گاهی خودش را دوست بدارد و کارهایی انجام دهد که مطابق میل خودش است، نه مطابقِ خواسته‌های مادر و دخترش.