کتاب مجموعه داستانی متشکل از شش داستان است که هر کدام به نام یکی از شهرهای ایران نام‌گذاری شده‌اند: شیراز، تهران، بندرانزلی، مشهد، اهواز و اصفهان. کتاب بهترین شکل ممکن، کتابی روان، خوش‌خوان وصمیمانه است. در قسمت‌هایی از کتاب می‌خوانیم: "یادآوری خاطرات تلخ گذشته اغلب کار معقولی نیست. این خاطرات مثل مین‌های خنثی‌نشده‌ای هستند که در میدان وسیعی دفن شده‌اند؛ میدانی که دورتادور آن سیم خاردار کشیده شده‌است. بااین‌حال، هر لحظه ممکن است از سر بدشانسی و بی‌احتیاطی محض کسی برود آن‌طرف سیم‌ها و یکی از آن‌ها منفجر شود و زندگی را –که خیلی هم چیز معرکه‌ای نیست- حداقل برای مدتی، از آن‌چه هست تحمل‌ناپذیرتر کند." " ایران که درس می خوندم، معلم فیزیکی داشتیم که گاهی حرف های عجیبی می زد. مخصوصا وقتی لبی تر کرده بود. یه بار گفت شب ها قبل از خواب سعی کنید سه دقیقه خودتون رو جای چیز دیگه ای بذارید. می گفت سه دقیقه خیلی زیاده اما با تمرکز و تمرین زیاد می شه این کار رو کرد. مثلا جای یه برگ درخت توی یه جنگل تاریک. یا جای یه سنگ وسط بیابون. یا جای یه پیرمرد آب زیپو که نیم ساعت طول میکشه کفش های لعنتی‌‌اش رو بپوشه. جای یه حشره. یه توپ فوتبال.یه تابوت. یه جفت کفش. جای یه قدیس. یه گربه. می‌گفت اگه مدتی این کار رو انجام بدید حس می‌کنید انگار دنیا داره توی روح تون نفس می‌کشه".