"بازی آخر بانو" نوشته‌ی بلقیس سلیمانی، برنده‌ی جایزه ادبی مهرگان و بهترین رمانِ بخش ویژه‌ی جایزه ادبی اصفهان، رمانی است که فضای دهه‌ی‌1360 را به‌خوبی ترسیم کرده است و در آن اقشار مختلف جامعه با تیپ‌های متفاوت دیده می‌شوند، از روشنفکر و مبارز سیاسی گرفته تا زن آواره و حاجی بازاری. داستانِ "گل‌بانو" که قصد دارد با تمام سختی و سوختی‌های زندگی وارد دانشگاه شود و سرنوشتش را تغییر دهد. او با وجود خواستگارهای زیادی که دارد عاشق می‌شود، ازدواج می‌کند و درنهایت جدا می‌شود. شوهر سابق،کودکش را می‌دزدد و ماجراهای دیگری که گل‌بانو تجربه می‌کند. موضوع اصلی و محوری آن، واکاوی مسائل زنانه درون اجتماع در یک دوره‌ی زمانیِ مشخص است. بلقیس سلیمانی در بیشتر آثارِ خود به مسئله‌ی زنان می‌پردازد من‌جمله همین داستان که سرگذشت دختر روستایی باهوش و پرتلاشی را روایت می‌کند که در مراحل مختلف زندگی، با دست‌وپنجه نرم‌کردن با کم‌وکاستی‌ها و مشکلاتی که زن بودن و فقر برایش ایجاد کرده است و با ازدست دادنِ چیزهای زیادی چون عشق، خانواده، فرزند، به مرور زمان راه خود را برای دست‌یابی به موفقیت پیدا می‌کند. اما این روایتِ به‌ظاهر ساده، در رمان شکل دیگری به‌خود می‌گیرد که کارکرد واژه‌ی "بازی" در عنوان این رمان را مشخص می‌کند. از همان ابتدا، خواننده در می‌یابد که با شخصیتی مواجه است که مفاهیم، افراد و حتی نقش‌ خود در خانواده و جامعه را به‌بازی می‌گیرد.