"دلت مى خواهد که طاقت بیاورى ، صبورى کنى و حتى به حسین دلدارى بدهى . بچه‌ها چشمشان به توست ؛ تو اگر آرام باشى ، آرامش مى‌گیرند و اگر تو بى تابى کنى ، طاقت از کف مى‌دهند. سجاد که در خیمه تیمار تو خفته است، حادثه را در آینه نگاه تو دنبال مى‌کند. پس تو باید آنچنان با آرامش و طماءنینه باشى ، انگار که همه چیز منطبق بر روال معهود پیش مى رود. و مگر نه چنین است؟ مگر تو از بدو ورود به این جهان، خودت را مهیاى این روز نمى‌کردى ؟ پس باید قطره قطره آب شوى و سکوت کنى . جرعه جرعه خون دل بخورى و دم برنیاورى . همچنان که از صبح چنین کرده‌اى . حسین از صبح با تک تک هر صحابى ، به شهادت رسیده‌است ، با قطره قطره خون هر شهید، به زمین نشسته است و تو هر بار به او تسلى بخشیده‌اى . هر بار قلبش را گرم کرده‌اى و اشک از دیدگان دلش سترده‌اى . هر بار که از میدان باز آمده‌است ، افزایش موهاى سپید سر و رویش را شماره کرده‌اى، به همان تعداد، در خود شکسته‌اى ، اما خم به ابرو نیاورى . خواهر اگر تعداد موهاى سپید برادرش را نداند که خواهر نیست . خواهر اگر عمق چروکهاى پیشانى برادرش را نشناسد که خواهر نیست . تازه اینها مربوط به ظواهر است ." آفتاب در حجاب رمانی است که روایتی همه جانبه از زندگی حضرت زینب را از کودکی تا عاشورا، و پس از آن از اسارت تا شهادت نقل می‌کند. سیدمهدی شجاعی در تهران متولد شد، او ابتدا کارگردانی خواند و سپس به نمایش‌نامه و ادبیات دراماتیک پرداخت.