کتاب حاضر که شرح و بیانی کمابیش شفاف ومنظم درباره‌ی فلسفه‌ی هایدگر پس از هستی و زمان عرضه می‌کند، همچون هستی و زمان از پرسش آغاز می‌شود و به پرسش می‌انجامد. لیکن این انجام نه به معنای ختم کلام بل گویای گشودگی و مفتوح ماندن اثر است.

عنوان کتاب خود پرسشی است که نویسنده جای جای به دلالت‌های چهارگانه‌ی آن اشاره می‌کند و درباره هر یک به تفصیل توضیح می‌دهد. این بدان معناست که نویسنده خود در ترجمه‌ی was heisst Denken رهگشای مترجم می‌شود و  در عین حال مترجم را در این‌که کدام یک از دلالت‌های چهارگانه را ملاک قرار دهد بلاتکلیف می‌گذارد. پیداست که دلا‌لت‌های دوم و سوم برای ترجمه‌ی عنوان کتاب مناسب نیستند چه این دو ذیل و تابع دلالت‌های اول و چهارم قرار می‌گیرند. خواننده می‌تواند شرح مبسوط این دلالت‌ها را در بخش دوم کتاب مشخصاً در درسگفتار 1، در گذار از درسگفتار 1 به 2، در گذار از درسگفتار 4 به 5، و در درسگفتار آخر (11)، مطالعه فرماید. آنچه در این صفحات می‌خوانیم صرفاً تکرار آنچه پیش‌تر آمده است نیست بل در هربار پرسش یک گام واشکافته‌تر می‌شود.

سیاوش جمادی پیش از این کتاب، اثر سترگ «هستی و زمان» را از همین نویسنده ترجمه کرد و کتاب تألیفی «زمینه و زمانه پدیدارشناسی» او برنده جایزه بیست و پنجمین دوره کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شد. از این نویسنده، مترجم و پژوهشگر تاکنون آثار بسیاری در حوزه فلسفه و ادبیات به چاپ  رسیده است.