کتاب جابهجايی دو انقلاب، چشمانداز جديدی را از تغييرات سياسی- اجتماعی طی سيصد سال گذشته ايران ارائه میدهد. از رهگذر بررسی نقش مذهب و با استناد به اسناد و مدارک، نويسنده ادعا میکند که شيعه به تدريج از سيمای مذهبی غيرسياسی به حکومت فقيهان در جمهوری اسلامی رسيده است. کتاب حاضر در اصل، درصدد پاسخ به اين پرسش است که چرا در جامعه سنتی و عقبمانده ايرانی دوره قاجاريه، انقلابی مدرن؛ در جامعه نوشده ايرانی دوره پهلوی، انقلابی مذهبی و سنتی رخ داده است. منطق تاريخ به ما میگويد با توجه به گستردگی نقش مذهب در دوره قاجار، ابتدا بايد انقلابی اسلامی رخ میداد و سپس بر پيکرهی آنچه رضاشاه از جامعه ايرانی ساخت، قانون مشروطه استوار میشد؛ اما گويی جامعه ايرانی مسيری وارونه را طی کرده است. کدام عوامل و نشانهها چنين وارونگی شگرف تاريخی را توجيهپذير میسازد؟ کتاب حاضر، روايتی بکر از اين جابهجايی تاريخی ارائه میکند و مدعی است جمهوری اسلامی، به همان شکل که اکنون هست، آمال تاريخی روشنفکران ايرانی (اعم از چپ و راست) طی يکصدسال گذشته بوده است.
گروه سنی | بزرگسال |
نوع جلد | شومیز |
قطع کتاب | رقعی |
تعداد صفحات | 448 |
سال چاپ | 1395 |
تعداد چاپ | 1 |
وزن | 0.49کیلو گرم |
شابک | ISBN | - |
نظری وجود ندارد