کودک در این سن، منفی‌باف، لجوج و سرسخت است. اگر مادر بخواهد با عجله لباس او را تنش کند، کودک فریاد می‌زند: «خودم می‌خواهم بپوشم» و اگر پدر به او  بگوید: «لباست را بپوش» خواهد شنید که می‌گوید: «می‌خواهم مامان لباس تنم  کند.» اگر مادر به طرف او رود بابا را می‌طلبد و به عکس اگر بابا به طرفش  برود، مامانش را می‌خواهد. او در دنیایی از تضاد سیر می‌کند. و این کلمات بر زبان او جاری است: «می‌کنم .. نمی‌کنم .. می‌خواهم .. نمی‌خواهم .. می‌توانم .. نمی‌توانم .. بله .. نه» انتخاب‌های او چند تایی است و در هر دقیقه نوعی را می‌پسندد. اگر متنوع  باشد همه را طالب است اگر جلوی او را نگیرند، ممکن است مدت‌ها از یک سمت به سمت دیگر حرکت کند. اگر مادر به او بگوید: «مربا می‌خواهی» می‌گوید «نمی‌خواهم» اما به محض اینکه مربا کنار گذاشته شود، او مربا می‌خواهد. مشکل مادر برای تربیت او، این است که باید حتی‌الامکان او را در مسیر یک طرفه قرار دهد.

کارهای روزانه را خودتان انتخاب کنید و فرصت انتخاب به او  ندهید. وقتی می‌خواهید او را با خود به بیرون ببرید، در حالی‌که از تفریح  در بیرون برایش سخنرانی می‌کنید لباس تنش کنید. اگر از او برای بیرون رفتن اجازه بخواهید، کلاهتان پس معرکه است. به هر قیمت که می‌دانید از پرسش‌هایی که او باید جواب «نه» را ادا کند، پرهیز نمایید. به او زیاد فرصت انتخاب ندهید. اگر این فرصت را داشته باشد، مطمئن باشید که از فرصت خود راضی نیست.