خرده جنايت‌های زناشوهری برای اولين‌بار در سال 1383 منتشر شد و چنان استقبال پرشوری از اين نمايش‌نامه شد که هر سال تجديد چاپ شده است. راز موفقيت اين اثر و ديگر آثار اشميت ساده‌نويسی و در عين حال گويايی و روانی اثر است. در اين نمايش‌نامه شاهد رابطه هولناک زن و شوهری هستيم که به کنکاش در شخصيت هم می‌پردازند. مرد که بر اثر اتفاقی حافظه خود را از دست داده است تقريبا هيچ چيز از خودش و گذشته به ياد نمی‌آورد و زن سعی می‌کند شخصيت مرد و گذشته‌اش را به او بشناساند. در اين بازی زن تلاش دارد شخصيت آرمانی‌ای از خود بسازد و جايگزين شخصيت واقعی خود کند. مرد از خصوصيات رفتاری و  شخصيتی خود که زن برايش توصيف می‌کند به تعجب و گاهی انزجار می‌رسد. در  نهايت زمان حال رنگ می‌بازد و گذشته کم کم باز سازی می‌شود. در پايان کار متوجه می‌شويم که زن و شوهر در دعوايی با هم بر خورد داشته‌اند و زن مجمسه‌ای را بر سر مرد کوبيده و مرد در واقع خود را به فراموشی زده است. اين نمايش‌نامه زن و شوهری را به نمايش می‌گذارد که به‌دنبال حقيقت وجودی خويش هستند. از خصوصيات اين اثر طنز سياه و کنکاش‌های روانی شخصيت‌ها است.  اين نمايش‌نامه از زمان اولين چاپش تاکنون بارها به روی صحنه رفته و تله‌تئاتری هم از آن ساخته شده که از تلويزيون ایران هم پخش شد. اين تله تئاتر به  کارگردانی فرهاد آئيش و با بازی نيکی کريمي و محمدرضا فروتن ساخته شد. اشميت کوتاه و بدون توصيف مي نويسد و روايت‌های ساده‌ای را برمی‌گزيند اما  نوشته‌هايش اثر عميقی است که بر مخاطب تاثير ديرپايی می‌گذارد.