اروین دیوید یالوم (متولد ۱۹۳۱، واشینگتن دی سی، ایالات متحده آمریکا) روانپزشک هستیگرا (اگزیستانسیالیسم) و نویسنده آمریکایی است. یالوم در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در نیویورک در رشته روانپزشکی فارغالتحصیل شد و بعد از خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستیگرا یا اگزیستانسیال را پایهگذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تألیف کرده است و هم چند رمان موفق دارد. او جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد، اما بیشتر بهعنوان نویسنده رمانهای روانشناختی، بهویژه رمان مشهور «وقتی نیچه گریست».
روانشناسی اگزیستانسیال یا وجودی یکی از شاخههای روانشناسی است که تحت تأثیر فیلسوفان اگزیستانسیالیست و ناامیدیِ پس از جنگهای جهانی رشد یافت. یالوم مدعی است که رویکردش وجودی و در راستای اندیشههای زیر است: تأکید اگزیستانسیال کییرکهگور بر آزادی و انتخاب، ضرورت گرایی نیچه، تمرکز هایدگر بر موقتی بودن و اصالت، احساس پوچی در کامو و تأکید ژان پل سارتر بر تعهد در مواجه با بیهودگی مطلق.
آثار داستانی او عبارت است از: «هرروز نزدیکتر از پیش»، «جلاد عشق و دیگر داستانهای رواندرمانی»، «وقتی نیچه گریست»، «دروغگویی روی مبل»، «مامان و معنی زندگی»، «مسئلهی اسپینوزا»، «درمان شوپنهاور»، «پلیس را خبر میکنم»، «خلقشدگان در یک روز و داستانهای رواندرمانی دیگر». و از آثار غیرداستانی او میتوان به «تئوری و عمل در روان-درمانی گروهی»، «رواندرمانی اگزیستانسیال»، «هنر درمان»، «خیره به خورشید نگریستن» و ... اشاره کرد.
نظری وجود ندارد