علیاصغر حکمت پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در شیراز برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در کنار آموختن علوم جدید در مدرسه آمریکایی به آموختن علوم اسلامی نظیر فقه و اصول در مدارس اسلامی پرداخت. معروف است که آیتالله میرزا طاهر تنکابنی نیز از استادان وی بودهاست. حکمت در سال ۱۲۹۷ ش وارد خدمات فرهنگی شد و با نشر مقالات تحقیقی و تدریس زبان انگلیسی در مدارس متوسطه، کسب شهرت نمود و وارد فعالیتهای سیاسی شد و با کمک عدهای از دوستان و همفکران خود به رهبری علیاکبر داور، حزب رادیکال را بنیانگذاری کردند. حکمت تا سال ۱۳۰۹ در وزارت معارف خدمت میکرد. در این سال به تشکیلات جدید داور در دادگستری وارد شد و پس از چندی برای مطالعه در امور قضایی و ثبتی به اروپا اعزام شد. وی در اروپا وارد دانشکده حقوق و ادبیات شد و مدرک لیسانس در هر دو رشته گرفت. مأموریت دیگر حکمت در اروپا مطالعه در امر آموزش و پرورش و دانشگاه بود. در سال ۱۳۰۹ به منظور تکمیل تحصیلات خود به فرانسه و انگلستان عزیمت کرد و از دانشگاه سوربن پاریس در رشته ادبیات فارغالتحصیل گردید و به تهران بازگشت.
حکمت از مشاهیر فرهنگ و ادب فارسی بود که آثار بسیار گرانبهایی به خصوص در زمینههای ادبی، تاریخی و فرهنگی از خود برجای گذاشتهاست. در عرصه سیاست نیز از حکمت به عنوان یکی از مؤسسین حزب رادیکال یاد شدهاست. تألیفات امثال قرآن مجید شرح احوال جامی رساله در باب امیر علیشیر نوائی «پارسی نغز» (مجموعهای است از برگزیدههای پارسیگویان) تصحیح «کشفالاسرار»؛ میبدی رهآورد حکمت، از نوشتهها و خاطرات شخصی علیاصغر حکمت نقش پارسی براحجارهند ترجمه پنج حکایت از شکسپیر از سعدی تا جامی؛ ترجمه جلد سوم تاریخ ادبیات ادوارد براون؛ امین و مأمون؛ ترجمه از سلسله روایات اسلامی جرجی زیدان ترجمه «رستاخیز»؛ تألیف تولستوی دانشمند روسی ترجمه «راه زندگانی»؛ تألیف نیکولا حداد مصری؛ تاریخ جامع ادیان، نوشتهٔ جان بی. ناس نمایشنامه شاکونتالا اثر کالبداسا نویسنده هندی
نظری وجود ندارد