خودزندگی‌نامه (خویش نامه، حسب‌حال، یا سرگذشتِ خود) زندگی‌نامه‌ای است که به دست خودِ فرد نوشته می‌شود.

خودزندگی‌نامه‌ها ذاتاً ذهنی هستند. ناتوانی یا عدم تمایل نویسنده در به ‌یادآوردن دقیق خاطراتی که مربوط به موارد خاصی باشد، منجر به دادن اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده به خواننده می‌شود. برخی از جامعه‌شناسان و روان‌شناسان خاطرنشان کرده‌اند که زندگی‌نامه نویسی توانایی بازتولید تاریخ را برای نویسنده فراهم می‌کند.

 خودزندگی‌نامه نوعی خاطره نوشت است که به زندگی‌نامه مشابهت دارد (گاهی حتی تمایز آن از زندگینامه بسیار دشوار است). بااین‌حال، زندگی‌نامه به‌طورکلی به "زندگی و عصر" نویسنده می‌پردازد، درحالی‌که خاطره نوشت‌ یک روایتگر دارد که بیشتر تمرکز وی بر خاطرات، احساسات و عواطفش معطوف است.

"خودزندگی‌نامه داستانی" به رمان‌هایی گفته می‌شود که درباره‌ی یک شخصیت داستانی هستند، به‌طوری‌که آن شخصیت درباره زندگی خود می‌نویسد، به این معنا که راوی داستان اول‌شخص و خود آن فرد است و رمان بازگوکننده تجربیات و حالات درونی و بیرونی اوست. "مال فلاندرز" اثر دانیل دفو یکی از انواع خودزندگی‌نامه داستانی است. از دیگر مثال‌هایی که می‌توان برای این ژانر ادبی زد، دیوید "کاپرفیلد" اثر چارلز دیکنز و "ناتورِ دشت" اثر جی. دی. سالینجر است که به ترتیب نمونه‌ای از یک کار کلاسیک و  مدرن از این ژانر می‌باشند.‌