جامعه‌شناسی بخشی از علوم اجتماعی است – گاهی این دو اصطلاح بجای یکدیگر بکار می‌روند- که از روش‌های متعدد تحقیقی و تجزیه‌وتحلیل انتقادی برای توسعه و اصلاح مجموعه دانش‌های بشری در حوزه فعالیت‌های اجتماعی استفاده می‌کند که اغلب به دنبال نوعی رفاه اجتماعی است. طیف موضوعات مرتبط با جامعه‌شناسی در سطوح مختلف و مابین سطح خرد نهادها و تعاملشان با سطح کلان سازمان‌ها و ساختارهای اجتماعی است.
جامعه‌شناسی چه به لحاظ جایگاه و چه روش‌شناسی، رشته‌ای بسیار گسترده است. این علم موضوعاتی مانند طبقه اجتماعی، قشربندی، جنبش اجتماعی، تغییرات اجتماعی و بی‌نظمی‌هایی مانند جرم، انحراف و انقلاب را موردبررسی قرار می‌دهد. ازآنجاکه بخش زیادی از رفتارهای انسانی به‌واسطه ساختارهای اجتماعی کنترل می‌شود، جامعه‌شناسی به‌تدریج به سمت موضوعات بیشتری همچون بهداشت، نهادهای نظامی و کیفری، اینترنت و حتی نقش فعالیت اجتماعی در توسعه دانش علمی، منعطف شده است.
تکنیک‌های علوم اجتماعی طیف وسیعی را شامل می‌شوند. جامعه‌شناسان از روش‌های کیفی و کمی متعددی بهره می‌گیرند. علم زبانشناسی و چرخش فرهنگی در اواسط قرن بیستم به پیدایش رویکردهای تفسیری، هرمنوتیکی و فلسفی برای بررسی و تجزیه‌وتحلیل جامعه انجامید. در مقابل، اخیراً شاهد ظهور تکنیک‌های جدید تحلیلی، ریاضیاتی و محاسباتی سخت بوده‌ایم که از آن جمله می‌توان به مدل‌سازی عامل-محور و تجزیه‌وتحلیل شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد.
