شکلی از هنرهای تجسمی است که از ابزار رسم برای ثبت یک مدیوم دوبعدی استفاده می‌کند. ابزارهای معمول عبارت‌اند از مداد گرافیتی، خودکار و جوهر، قلموهای جوهری، مداد رنگی، مداد شمعی، زغال، گچ، پاستل، انواع پاک‌کن، ماژیک، قلم نوک‌سوزنی، و دیگر فلزات همچون نوک‌نقره‌ای است. هنرمندی که به عمل رسم می‌پردازد را طراح می‌خوانند. رایج‌ترین سطح برای عمل رسم، کاغذ است اما از مواد دیگر همچون مقوا، چرم، بوم و یا تخته نیز استفاده می‌شود.

رسم یکی از قدیمی‌ترین اشکال ابراز احساس انسانی است و اعتقادات براین است که رسم شکل خاصی از ارتباط پیش از اختراع زبان بوده است که انسان‌های نخستین با ایجاد اشکالی درون غارها و روی سنگ‌ها، در حدود سی هزار سال پیش، از آن استفاده می‌کردند. رسم، علاوه بر اشکال هنری‌اش، بیشتر در تصویرسازی تجاری، انیمیشن، معماری، مهندسی و نقشه‌کشی استفاده می‌شود.  طراحی سریع یا طراحی اولیه معمولاً کاری است تمام نشده که گاهی پیش‌طرح نامیده می‌شود.

رسم و طراحی‌های قدیمی تک‌رنگ بوده یا رنگ‌های کمی در آن‌ها بکار می‌رفت، درحالی‌که طراحی مدرن با استفاده از مداد رنگی مرز میان طراحی و نقاشی را به‌وضوح مشخص کرده است. در اصطلاحات غربی، باوجوداینکه نقاشی و طرحی هردو به‌عنوان یک رسانه شناخته می‌شوند اما به دو چیز کاملاً متفاوت اطلاق می‌شوند.