کورش اسدی (۱۸ مرداد ۱۳۴۳–۲ تیر ۱۳۹۶) نویسنده داستان کوتاه معاصر ایرانی ویراستار و مدرس داستان‌نویسی بود. وی نگاهی جدی به داستان کوتاه داشت و در اغلب داستان‌هایش فضاهای بکری را تجربه می‌کرد. مجموعه داستان «باغ ملی» این داستان‌نویس در روز جمعه ۶ آذر ۱۳۸۳ به عنوان برندهٔ چهارمین دورهٔ برگزاری جایزهٔ گلشیری در بخش بهترین مجموعه داستان سال ۱۳۸۲ از دید داوران معرفی شد. کورش اسدی، شب شنبه سوم تیر ۱۳۹۶ در ۵۲ سالگی در خانه خود در تهران درگذشت. عاطفه چهارمحالیان، نویسنده و همسر کورش اسدی روز ۲۸ تیرماه در گفتگویی با بی‌بی‌سی فارسی تأیید کرد که اسدی هنگامی که در خانه‌اش در تهران تنها بوده با گاز خودش را کشته است.
کورش اسدی چند سال پیش گفته بود: «آغاز نویسندگی ما در یک دوره همراه با محدودیت و نبود امکانات بود. هرچند در آن دوره دست کم مجلاتی مثل آدینه و دنیای سخن منتشر می‌شدند. هرچه زمان گذشت، بدتر شد و به دوره بسته‌ای رسیدیم که فقط می‌خواستند نظارت کنند.» وی که کتابی دربارهٔ نمایشنامه‌نویسی و داستان‌گویی غلامحسین ساعدی نوشت تحت تأثیر این نویسنده ایرانی گفته بود: «ساعدی هم روی مسائل اجتماعی کار کرده و این مسائل را به ماده‌ای برای داستان تبدیل و با فرم‌های ادبی قدیمی ترکیب کرده و داستان‌هایی محکم از آن‌ها درآورده است. خواندن چنین داستان‌هایی خیلی به ما کمک کرد.».
شروع داستان‌نویسی وی از دوران نوجوانی‌اش بود. اسدی از اواخر دورهٔ دبیرستان احساس کرد می‌تواند داستان بنویسد و به همین دلیل از همین دوران شروع کرد به نوشتن اما چون کسی را نمی‌شناخت این نوشتن به شکلی شخصی باقی ماند تا آن‌که در سال ۱۳۵۹ به همراه خانواده به تهران مهاجرت کردند. در دورهٔ دبیرستان علاوه‌بر نوشتن، به طور جدی شروع به خواندن ادبیات کرد و در دورهٔ سربازی بنا به گفته خودش، آثار تمام داستان‌نویسان مطرح ایران و داستان‌های جدی خارجی را خواند. پس از سربازی با هوشنگ گلشیری آشنا شد و با او تماس گرفت و اولین نوشته‌هایش را به او داد و دوستی‌اش با او شکل گرفت و نگاه وی نسبت به داستان آرام‌آرام شکل گرفت. در آن مقطع چیزی که بر وی تأثیر گذاشت دیگر اعضای جلسات پنجشنبه‌ها در تهران بودند که اکثرشان اهالی خوزستان بودند؛ قاضی ربیهاوی و یارعلی پورمقدم از مسجدسلیمان، همین‌طور کامران بزرگ‌نیا و دیگران. وی از خلال این جلسات با آن‌ها دوست شد و آن‌ها روی وی تأثیر زیادی گذاشتند و بعدها با هم جلسات جداگانهٔ داستان خوانی گذاشتند. سال ۱۳۶۶ یا ۱۳۶۷ بود که اسدی اولین داستان‌های جدی‌اش را نوشت که بعدها مجموعه داستان شد. چیزی که بیشتر در داستان برای وی مطرح بود جستجو به دنبال چیزی گمشده و کشف یک راز (که معمولاً در زندگی شخصیت داستان است) بود. مجموعه داستان: پوکه باز، تهران: نشر آگه، زمستان ۱۳۷۸ باغ ملی، تهران: نشر سالی، ۱۳۸۲ پایان محل رؤیت است، تهران: نشر ثالث، ۱۳۸۷ گنبد کبود، تهران: نشر نیماژ، ۱۳۹۴ رمان بلند «کوچه ابرهای گمشده»، تهران: نشر نیماژ، ۱۳۹۵ ویراستاری: - پینوکیو، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: مهشید تولایی، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث - کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰ - علی‌بابا و چهل دزد، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: مهشید تولایی، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث - کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰ - کتاب جنگل، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: فریبا ظهیری، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث - کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰
نظری وجود ندارد