پرینوش صنیعی از زبان خود او: در خانواده ای فرهنگی در تهران به دنیا آمدم. پدرم از كاركنان وزارت امور اقتصاد و دارایی بود و چون جزو اولین گروهی بود كه در رشته های علوم اداری تحصیل كردند و دارای مدرك فوق لیسانس بود، در دانشگاه هم تدریس می كرد. ما پنج خواهر و برادر هستیم؛ خواهر بزرگم كار ترجمه می كند و متأسفانه موفق به چاپ آثارش نشده است. پدرم استادم بود و برادر بزرگم، مرشدِ من. با همدیگر می خواندیم. او هر چه می خواند، به من می گفت: تو هم بخوان و یاد بگیر! دو برادر كوچك تر از خودم هم داشتم. بچه های بزرگ خانه، بچه خوب ها بودند، ولی من و برادر كوچكترم بچه بدها بودیم؛ چون به دستورات و قوانین خانه توجه نمی كردیم. آن برادرم در انگلیس زندگی می كند. ما با هم خیلی صمیمی هستیم و هنوز هم وقتی به همدیگر می رسیم، همان ارتباط دوران جوانی را داریم. به هر حال این گونه بزرگ شدم. پرینوش صنیعی (متولد ۱۳۲۸ در تهران) داستاننویس ایرانی است. وی در محله شاپور زندگی میکرد. در دبیرستان به تحصیل در رشتهٔ ادبی پرداخت و در دانشگاه در رشتهٔ روانشناسی تحصیل کرد. بعد از پایان تحصیلاتش، صنیعی دریک مؤسسهٔ حمایتی (مؤسسه تربیتی شهرداری) مشغول کار شد.
از رمانهای شناختهشدهٔ وی میتوان به «پدر آن دیگری» که بر اساس آن فیلمی با همین نام در سال ۱۳۹۳ ساخته شد اشاره کرد. از جمله آثار دیگر پرینوش صنیعی عبارتند از: - سهم من (۱۳۸۲)، برنده "جایزه بینالمللی بوکاچو" (نشر روزبهان) - رنج همبستگی (نشر روزبهان) (داستان زندگی لاله و لادن، دوقلوهای به هم چسیبده) - "آنها که رفتند و آنها که ماندند" (یک رمان روانشناسی، اجتماعی است که حول و حوش سوء تفاهمی که ناشی از عدم شناخت است، شکل گرفته و همین سوء تفاهم به بسیاری از دشمنی ها دامن می زند)
نظری وجود ندارد