او در ۱۹۱۶ در لانداف گلامورگان به دنیا آمد. در جنگ جهانی دوم به نیروی هوایی انگلستان در نایروبی پیوست. مدتی در یونان و سوریه خلبان جنگی بود. در ۱۹۴۲ به واشینگتن رفت و نویسندگی را شروع کرد. اولین داستان‌هایش را بر اساس تجربه‌هایش در جنگ در نشریات آمریکایی به چاپ رساند. اما خیلی زود به نوشتن برای کودکان گرایش یافت. آثار او اثر زیادی بر نویسندگان انگلیسی زبان پس از او گذاشت. دال در سال ۱۹۸۳ کتاب مصور «آسمان گریست» نوشتهٔ تونی کلیفتون را نقد کرد که در مورد جنگ سال ۱۹۸۲ لبنان بود و اسرائیلی‌ها را به تصویر می‌کشید که با بمباران اهداف غیرنظامی هزاران نفر از ساکنان بیروت را قتل‌عام می‌کردند. در نقد دال عنوان شده بود که این کتاب باعث می‌شود خوانندگان «به شدت ضد اسرائیل» شوند و در آن نوشته بود: «من ضد یهود نیستم، ضد اسرائیل هستم.» دال در سال ۱۹۸۳ به یک خبرنگار گفت: «خصلتی در سرشت یهودی وجود دارد که باعث تنفر از آن‌ها می‌شود… منظورم این است که هیچ وقت بی‌دلیل ضدیت با چیزی در جایی پدیدار نمی‌شود؛ حتی شخص نفرت‌انگیز و پستی چون هیتلر هم بی‌دلیل به آن‌ها گیر نداده بود.» او در سال ۱۹۸۳ برندهٔ جایزهٔ ویت برد شد و در نوامبر ۱۹۹۰ درگذشت. مجلهٔ تایمز او را «یکی از پرخواننده‌ترین و تأثیرگذارترین نویسندگان نسل ما» نامید و نوشت: «کودکان عاشق داستان‌های رولد دال هستند و او را نویسندهٔ محبوب خود می‌دانند… داستان‌های او آثار کلاسیک آینده خواهند بود.» رولد بارها مرگ را به چشمان خود دید. وی در جنگ جهانی دوم شرکت کرد و در طی حادثه ای با هواپیما سقوط کرد اما در کمال ناباوری جان سالم به در برد. در کودکی هم نیز در تصادفی که با ماشین خواهرش داشت بینی او به کلی از بین رفت اما طی جراحی وی به حال و روز خود برگشت. سرانجام در سال 1990 میلادی و در حالی که 74 سال سن داشت به دلیل بیماری نادری به نام سندروم میلودیسپلاستیک در گذشت.