ویلیام گادوین در سال 1756 در کمبریج شایر انگلستان متولد و در 80 سالگی ( 1836 ) بدرود حیات گفت. جوانی را با دوره کوتاه کشیشی بسر آورد و در 26 سالگی این شغل را ترک کرد. طبیعتش وی را از پشت میز نشینی برحذر داشت و به تحقیق و تتبع در فلسفه و ادبیات پرداخت تا جائی که به نویسنده ای بزرگ و فیلسوفی سیاسی -اجتماعی زمان خویش در آمد. گادوین با بزرگان علم اقتصاد دیوید ریکاردو ، آدام اسمیت ، ربرت اون… (از بنیانگذاران سوسیالیسم) هم عصر بود. گادوین با سوسیالیسم روبرت اون و آدام اسمیت که بیشتر جنبه اقتصادی داشت نیز مخالف و به سوسیالیسم اخلاقی و ضد اقتدار بیشتر نظر داشت. وی در سال 1796 با مری ولستون کرافت نویسنده فمینیست مدافع حقوق زنان ازدواج کرد.
در سال 1797 مجموعه ای تحت عنوان جوینده از وی بیادگار مانده که نویسنده بخشی از آنرا « تحقیق در خست و تبذیر . خساست و ولخرجی» نامید. این رساله گامی بود برای معروف ترین اثر تاثیر گذار در قرن خویش بنام : « تحقیق در باره عدالت سیاسی و تاثیر آن در اخلاق و نیکبختی» . به جرات میتوان گفت تدوین این رساله به یکی ازاصول اولیه معتقدات سوسیالیسم قرن هیجدهم به شمار آمد و نقش راهی برای متفکران بعد از خود و اکثر متفکران انقلاب فرانسه بود. کتاب عدالت سیاسی گادوین نخست در 1793 و چاپ دوم آن در 1795 منتشر شد. در همین کتاب بیان می دارد که از خرمن فکر و دانش متفکرانی چون جان لاک ، دیوید هیوم، دیوید هارتلی خوشه چینی کرده است. گادوین با تدوین این کتاب به یکی از بنیانگذاران سوسیال – هومانیسم در آمد. تدوین این کتاب متفکران هم عصر خود و بعدی را که اقتدار پرست و جامعه و تاریخ را طبقاتی فرض میکردند ؛ رنجاند.
نظری وجود ندارد