جین آستین در ۱۶ دسامبر ۱۷۷۵ در استیونسن، همپشر، جنوب شرقی انگلستان، به دنیا آمد. او هفتمین فرزند یک کشیش ناحیه بود. در سال ۱۸۰۱ که پدرش بازنشسته شد، خانوادهی آستین به بث نقلمکان کرد. پدرش در سال ۱۸۰۵ از دنیا رفت و جین آستین و مادرش چند بار نقلمکان کردند، تا سرانجام در سال ۱۸۰۹ در نزدیکی التن در همپشر ماندگار شدند. جین آستین در همین محل ماند و فقط چند بار به لندن سفر کرد. در مه ۱۸۱۷ به سبب بیماری به وینچستر کوچ کرد تا نزدیک پزشکش باشد، و در ژوئیهی ۱۸۱۷ همانجا درگذشت. جین آستین چند سالی از عمر خود را در شهر باث سپری کرد و این شهر بهعنوان محل اقامت او مشهور است. مؤسسهای به نام «مرکز جین آستین» در خیابان «گی» در مرکز شهر باث موجود است که هرسال جشنوارهای به نام جشنواره جین آستین در این شهر برگزار میکند. رمانهای جین آستین از پر خوانندهترین آثار در ادبیات جهاناند و حدود دویست سال است که نسلهای پیاپى با کشش و علاقهی روزافزون رمانهای او را مىخوانند.
جین آستین با نگارش چهار رمان عقل و احساس، غرور و تعصب، منسفیلد پارک و اما به ترتیب در سالهای ۱۸۱۱، ۱۸۱۳، ۱۸۱۴ و ۱۸۱۶ در زمان حیات جین آستین نام خود را بهعنوان نویسندهای صاحب سبک به ثبت رساند. رمانهای نورثنگرابی و ترغیب (رمان) در سال ۱۸۱۸، یعنی بعد از مرگ نویسنده، به چاپ رسیدند. دو اثر به نامهای لیدی سوزان و واتسنها که ناتمام مانده است نیز از کارهای اولیهی جین آستین باقیمانده است. او پیش از مرگ مشغول نوشتن رمانی به نام سندیتن بود که قسمتهای پراکندهی آن در دست است. وی با خواندن کتابهای متفاوت یاد گرفت از چه چیزهایی پرهیز کند تا داستانهایش جالب و خواندنی شوند. به همین دلیل سبک جین آستین در شیوه نگارش منحصربهفرد است و صدای راوی رمان را با عمیقترین احساسات شخصیتهای قصه پیوند میزند. اولین ترجمهی رمانهای آستین در ایران به کوشش شمس الملوک مصاحب و به تاریخ اسفند ۱۳۳۶ منتشر شد. رمانهای جین آستین در طی سالیان توسط مترجمان متفاوتی ترجمه و توسط ناشران گوناگونی چاپشده است که از آن جمله میتوان جمشید اسکندانی و رضا رضایی را نام برد. در ایران کتاب Sense And Sensibility که با عنوان حس و حساسیت شناخته میشود، توسط نشر نی و با ترجمهی رضا رضایی زیر عنوان عقل و احساس هم منتشرشده است. «غرور و تعصب»، «عقل و احساس»، «نورثنگر ابی»، «منسفیلد پارک»، «اما» و «ترغیب» ازجمله آثار نوشتهشده توسط جین آستین هستند.
نظری وجود ندارد